عمل ترمیمی بینی

عمل ترمیمی بینی طیف وسیعی از مشکلات مربوط به جراحی از عوارض رایج تا عوارض بسیار پیچیده را در بر می‌گیرد. تعدادی از بیماران،  بینی خود را چند بار به دست یک یا چند جراح سپرده‌اند که در بسیاری از آنها جراحی‌های دوباره وضعیت قبلی را پیچیده کرده و بینی در وضعیت کاملا بحرانی قرار گرفته؛ به طوری که زندگی آنها تحت الشعاع مشکلات بینی قرار گرفته است. از مشکل تنفسی و محرومیت از یک خواب لذتبخش گرفته تا ظاهر مصنوعی بینی با ردپای اعمال جراحی قبلی، که بینی را در کانون توجه قرار داده، روز و شب این افراد درگیر مشکلات بینی هستند. بسیاری از این بیماران هر وقت که خود را در آینه می‌بینند و هرشب که با دهان باز می‌خوابند، تأسف می‌خورند که چرا برای انجام جراحی زیبایی بینی اول عجله به خرج داده و تحقیق کافی برای انتخاب جراح نکرده‌اند و اکنون باید صدها برابر وقت صرف کنند تا شاید به چیزی با فاصله زیاد از شرایط مطلوب برسند. در این شرایط شاید توقع چند درصد بهتر شدن هم برای بیمار یک معجزه محسوب شود.

تنگی دریچی بینی شایع‌ ترین و مهم‌ ترین عارضه تنفسی در بینی‌های عمل شده است. در جراحی زیبایی بینی ، تغییرات دریچه بینی حتی در مقیاس میلیمتری ، می‌تواند سلامت بینی را به خطر‌اندازد. به‌ طور کلی، در مدخل بینی دو دریچه وجود دارد: دریچه خارجی( همان سوراخ‌های بینی هستند که ممکن است در عمل زیبایی بینی بیش از حد کوچک شده باشند و موجب ایجاد مشکلات تنفسی شوند)و دریچة داخلی بینی (که در بخش درونی‌تر سوراخ‌های بینی قرار گرفته و باریک‌ ترین قسمت بینی است). بنابراین چنانچه جزئی‌ترین تنگی‌ در دریچة داخلی روی دهد، در مقاومت آن نسبت به جریان هوا تغییرات شدیدی ظاهر خواهد شد.

برداشتن بیش از اندازه غضروف‌های بینی در عمل زیبایی بینی ، منجر به تورفتگی‌های بیش از حد در قسمت پایینی بینی و ایجاد چاله‌های عمیق در دو سوی نوک بینی می‌شود. این تورفتگی‌های ظاهری، در داخل بینی، خود را به صورت برآمدگی‌هایی نشان می‌دهد که مانع عبور جریان هوا از دریچة داخلی بینی می‌شود. برداشته شدن بیش از اندازه غضروف‌های بینی در انتهای بخش تحتانی،  موجب بسته شدن سوراخ‌های بینی در هنگام دم می‌گردد. دراین حالت، در دریچة خارجی بینی هم اشکال وجود دارد.اختلال تنفسی ناشی از اختلال دریچة داخلی بینی از شایع‌ترین عوارض در بینی‌هایی است که کوچک شده‌اند.

بنابراین امروزه، در روش‌های جراحی زیبایی بینی، از برداشتن بافت در ناحیة دریچه بینی اجتناب می‌شود. برگرداندن سوراخ‌های بینی به حالت پیش از عمل، از دشوار‌ترین اقداماتی است که در عمل ترمیمی بینی انجام می‌گیرد و گاه حتی ممکن است امکان‌پذیر  نباشد. پیشگیری همواره بهتر از درمان است. هیچ‌گاه نباید از جراح خود درخواست کنید که اندازه بینی‌را کوچک کند. به‌ طور کلی در عوارض ناشی از برداشتن بیش از حد بافت‌های بینی، باید این نقصان بافت را به شکلی مناسب جبران نمود. در این حالت، جراح می‌تواند از قسمت‌های دیگر بینی یا  بدن، بافت‌هایی بگیرد و جایگزین بافت از دست رفته کند. این بافت‌ها، پیوند نامیده می‌شوند. پیوندهایی با ارزش‌ترند که از خود فرد و در همان زمان برداشته شوند و برای خود او مورد استفاده قرار گیرند. برای مثال، در فردی که دچار بسته شدن دریچة داخلی بینی شده، می‌توان با افزودن پیوندهای غضروفی، تا حدی به باز شدن دریچه کمک کرد. در مواردی که تنگی خفیف تا متوسط دریچة داخلی بینی وجود دارد، می‌توان این پیوندها را از خود بینی گرفت؛ اما در موارد شدید نیز شاید نیاز باشد که این پیوند از غضروف دنده فراهم شود.

مشکل ناشی از کوچک‌ شدن بیش از اندازه سوراخ‌های بینی، کمی جدی‌تر است. در مواردی که به علت بیش از حد برداشته شدن پره‌ها،  کمبود شدید پوست پره‌های بینی وجود داشته باشد، شاید نیاز باشد قسمتی از پوست گوش به عنوان پیوند مورد استفاده قرار گیرد. به همین دلیل در سال‌های اخیر، برش دادن پره‌های بینی و کوچک کردن سوراخ‌های بینی انجام نمی‌گیرد.